-
1 confinium
cōnfīnium, ī, n. (confinis), I) die Grenzscheide, Grenze zweier Gebiete, zweier Äcker (während vicinitas die Nachbarschaft in bezug auf Haus u. Hof), Trevirorum, Caes.: Lyciae et Pamphyliae, Liv.: Germaniae, Tac.: arbores in confinio natae, Varr. LL.: conveniet in omni re contrahenda,... vicinitatibus et confiniis aequum et facilem esse, bei Nachbarschafts- u. Grenzverhältnissen, Cic. de off. 2, 64. – II) übtr., gleichs. die Grenzscheide, Grenzlinie, a) der Zeit, mortis, Apul.: mortis ac vitae, Ps. Quint. decl.: quicquid est inter iuvenem et senem medium, in utriusque confinio positum, Sen. ep. 70, 2: Plur., confinia noctis, noctis dubiae, Abenddämmerung, Ov., lucis et noctis, Morgen- u. Abenddämmerung, Ov. (vgl. Bach Ov. met. 4, 401): confinia mortis, Tibull.: confinia mensum, Ov. – b) anderer Verhältnisse, qui in mediocre genus orationis profecti sunt, si pervenire eo non potuerunt, errantes perveniunt ad confinium eius generis, quod appellamus dissolutum, Cornif. rhet. 4, 16 (Kayser ad confinium [genet. plur. neutr. v. confinis no. II] genus eius generis): adhuc nemo exstitit, cuius virtutes nullo vitiorum confinio laederentur, durch Berührung mit dem Laster gefährdet werden, Plin. pan.: quoniam (mediocritas) in confinio boni malique (zwischen dem Guten u. Schlechten) posita est, Col.: in quam arto salutis exitiique fuerimus confinio (zwischen Erhaltung u. Untergang), Vell.: mox patuit breve c. artis et falsi (zwischen Wissenschaft u. Jrrtum), Tac.
-
2 confinium
cōnfīnium, ī, n. (confinis), I) die Grenzscheide, Grenze zweier Gebiete, zweier Äcker (während vicinitas die Nachbarschaft in bezug auf Haus u. Hof), Trevirorum, Caes.: Lyciae et Pamphyliae, Liv.: Germaniae, Tac.: arbores in confinio natae, Varr. LL.: conveniet in omni re contrahenda,... vicinitatibus et confiniis aequum et facilem esse, bei Nachbarschafts- u. Grenzverhältnissen, Cic. de off. 2, 64. – II) übtr., gleichs. die Grenzscheide, Grenzlinie, a) der Zeit, mortis, Apul.: mortis ac vitae, Ps. Quint. decl.: quicquid est inter iuvenem et senem medium, in utriusque confinio positum, Sen. ep. 70, 2: Plur., confinia noctis, noctis dubiae, Abenddämmerung, Ov., lucis et noctis, Morgen- u. Abenddämmerung, Ov. (vgl. Bach Ov. met. 4, 401): confinia mortis, Tibull.: confinia mensum, Ov. – b) anderer Verhältnisse, qui in mediocre genus orationis profecti sunt, si pervenire eo non potuerunt, errantes perveniunt ad confinium eius generis, quod appellamus dissolutum, Cornif. rhet. 4, 16 (Kayser ad confinium [genet. plur. neutr. v. confinis no. II] genus eius generis): adhuc nemo exstitit, cuius virtutes nullo vitiorum confinio laederentur, durch Berührung mit dem Laster gefährdet werden, Plin. pan.: quoniam (mediocritas) in confinio boni malique (zwischen dem Guten u. Schlechten) posita est, Col.: in quam arto salutis exitiique fuerim-————us confinio (zwischen Erhaltung u. Untergang), Vell.: mox patuit breve c. artis et falsi (zwischen Wissenschaft u. Jrrtum), Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confinium
-
3 confinium
cōnfīnium, ī n. [ confinis ]1) общая граница, рубеж, межа ( Lyciae et Pamphyliae L); смежностьvicinitates et confinia C — соседство ( домов) и смежность ( полей)2) промежуточное расстояние, переходный этап ( mortis ac vitae Q)in arto salutis exitiique esse confinio VP — находиться между спасением и гибелью (быть одинаково близким к спасению и к гибели) -
4 confinium
confīnĭum, ii, n. [confinis], a confine, common boundary, limit, border (of lands;I.on the contr., vicinitas, of houses,
Dig. 10, 1, 4; class. in prose and poetry; most freq. after the Aug. per.; in Cic. perh. only once; not in Quint.).Prop.(α).Sing.:(β).in confinio consitus ager,
Varr. R. R. 1, 16, 6; id. L. L. 5, § 74 Müll.; Caes. B. G. 5, 24; Liv. 33, 3, 8; 37, 23, 1; Tac. H. 4, 72; id. G. 3 al.:ad confinium,
Plin. 6, 9, 10, § 27:per confinium,
id. 6, 9, 10, § 28:ex confinis,
id. 12, 20, 44, § 98:ad usque confinium cervicis,
App. M. 4, p. 149, 11.—Plur.:II.vicinitatibus et confiniis,
Cic. Off. 2, 18, 64.— More freq. in nom. and acc. confinia, Ov. M. 12, 40; 14, 7 al.; Luc. 3, 275 et saep.—Trop., neighborhood, nearness, close connection.(α).Sing.:(β).in quam arto salutis exitiique fuerimus confinio,
Vell. 2, 124, 2; so,boni malique,
Col. 3, 5, 2:breve artis et falsi,
Tac. A. 4, 58:nullum vitiorum (et virtutum),
Plin. Pan. 4, 5.—Plur., confines, boundaries:confinia lucis, noctis,
Ov. M. 7, 706; 4, 401; 13, 592; id. F. 5, 187; Tib. 4, 1, 70:virtutum,
Gell. 1, 2, 4. -
5 cōnfīnium
cōnfīnium ī, n [confinis], a confine, common boundary, limit, border: Treverorum, Cs.: Germaniae Raetiaeque, Ta.: in vicinitatibus et confiniis aequus, in questions of: triplicis confinia mundi, O.—Fig., a confine, boundary: breve artis et falsi, Ta.—Usu. plur: lucis, noctis, dawn, O.: cum luce dubiae noctis, i. e. twilight, O.: mensum, O.: mortis, Tb.* * *common boundary (area); border, limit; proximity/nearness/neighborhood
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский